Aναφορά "Τζουρας"

Α π όλες τις περιγραφές της κόλασης ,καμμία δεν με τρόμαξε ,όσο μια που έλεγε πως κανείς δε βλέπει το πρόσωπο του άλλου.Κανείς δεν μπορεί να πάρει παρηγοριά απ τον 'άλλον,κανείς δε μπορεί να πάρει και να δώσει τίποτα απολύτως.Μια εικόνα δυο πλασμάτων πλάτη με πλάτη να μη μπορεί κανένα να στρέψει το προσωπό του στο άλλο,έφτανε να νιώσω ρίγος.Και ύστερα άρχισε μια ύσηχη βροχή,πρώτη μέρα του καλοκαιριού,Σαββάτο απόγευμα κ άκουγα τις στάλες μια μία μέσα μου να καθίζουν τη στάχτη στα πνευμόνια μου και τη σκόνη στις φλέβες μου.Ενιωσα την επιθυμία να δω το αίμα μου,μα σύχασα βλεποντας τις εικόνες στην Ταξίμ.Δεν καταλάβα γρι απ όσα λέγανε στον βρεγμένο δρόμο οι μαύροι,μα κάτι μου λεγε πως καλύτερα .Οταν ενας ηλικιωμενος με σταμάτησε και μου ζήτησε 2 ευρώ,του δωσα οσα ψιλά είχα μα εκρυψα το δεκάευρο.Μπορεί να χαθεί ο παράδεισος για δέκα ευρώ? Ναι,.Μπορεί.Μετάνιωσα,αλλά ηταν αργά.Το σουρουπο στη πόλη έκατσε πλατη με τη πλάτη μου.Δεν ειχα πεθάνει όμως.Ζούσα .Ειχα τη φωτογραφική μαζι μου,όλο τ απόγευμα.

*nNoe*

*Αποφυλάκιση *

Που σκατα να βρίσκεσαι? Που σκατά έχεις εξαφανιστεί? Οχι οτι δε το ξερα,πως βγαίνοντας απο τη φυλακή δε θα με περίεμενε κανείς.Μα είχα μια μικρή ελπίδα ,πως ίσως κάτι,έστω κάτι να μην ήταν ακριβώς όπως το περίμενα.Τελικα ,πιο ακριβώς δε γινόταν.....

Σε λένε Ιούνη και με κοιτάς λες και με βλέπεις πρώτη φορά.Δεν μιλάς,δεν απαντάς,δεν ρωτάς,δεν γελάς.Πιο ξένος απ τους μετανάστες,πιο μακρινός απ την ίδια σου στη φλόγα,γεμάτος απο μνήμες που δε σου λένε τίποτα ,τρύπιος απο ασφάλεια,φορτωμένος με αξίες και νοήματα που δε κατανοεέις ουτε την αξία τους ουτε τη σημασία τους.Και περιμένεις εμένα να σου δωσω αξία και νόημα.Απο μενα! Που μολις βγήκα απ τη φυλακή.Που έχει αλλαξει ολος ο κόσμος μου.Που δε ξέρω πιος ειναι φίλος μου και ποιος εχθρός μου πια.Ποιος με θυμαται,ποιος με νοσταλγεί,ποιος με περιμένει και γιατι.

*****

Ας είναι.Σ ονομάζω φίλο μου.Παρέα μου.Εχθρό μου .Αγαπημένο και μισητό μαζί.Πρόσκληση και πρόκληση.Θέλω τις νύχτες σου για να υγραινω το μυαλό μου,τα μεσημέρια σου να μου λείπεις ,τα πρωινά σου να μη με βρίσκεις δίπλα σου οταν ξυπνάς.θέλω το μαύρο σου να το χύσω στο μαύρο της μαυροκόκκινης σημαίας μου,θέλω την άγνοια σου να ασελγήσω πάνω της.θέλω τη γνώση σου να με πονάει για να νιώθω ζωντανός.Δε θα σου δώσω τίποτα για αντάλλαγμα.Οτι είχα το άφησα στη φυλακή μου.Ειμαι πιο άδειος απο ποτε .Πιο λευτερος απο ποτέ.Είμαι η ζωη μου και ο θανατός μου μαζί.

Σε θέλω .Καλως ηρθες ,κ αυτη ειναι η τελευταια καλη κουβεντα που θ ακούσεις απο μένα...Και οταν θα φευγεις ,την τελευταία μέρα σου ,θα σε ξαναδω όπως τώρα.Και δε ξέρω τι θα κάνω...

*nNoe*