".....Η ελλειψη βροχης ,πυροδοτει στους "ακραιφνεις" και συνηδητοποιημενους φαν,το ακριβως αντιθετο ,με αυτο που προκαλει η ελευση της βροχης τους μη μυημενους.Την αισθηση της μοναξιας.Το κλεισιμο σ ενα στεγνο και μικρο, "εγω".Την μεζουρα στις υδατινες δοσεις που εχουμε αναγκη βαθια ,και τη προετοιμασια για ακομα ποιο δυσκολες μερες.
Η βροχη σ αυτες τις περιπτωσεις λειτουργει θεραπευτικα,λυτρωτικα.Σε συνδεει με ολα τα πραγματα ,τα αντικειμενα ,με ολη τη φυση,που πανω τους και πανω της πεφτει.Ανοιγουν οι διαδρομοι και ελευθερωνονται οι ποροι,και οι διαυλοι της εσωτερης επικοινωνιας,που κλεινουν απο τη σκονη και και το ξεραμενο αφωμειουμενο χωμα.Χαλαρωνει το σωμα αλλα και το πνευμα.Ειναι ενα υπερπολυτιμο ανωθεν δωρο,που οταν συμβαινει περναει απαρατηρητο,και οταν λειπει,οι περισσοτεροι δε ξερουν τι τους φταιει. Δεν ειναι τυχαιο,οτι οι μη συνηδητοποιημενοι,αρχιζουν και αυτοι και ψελιζουν τωρα περι βροχης.Ολο και πιο συχνα στις ραδιοφωνικες εκπομπες,ακους τα ακριβως αντιθετα απο αυτα που θα ακουγες αν εβρεχε μερα παρα μερα."με τη νοσταλγια της βροχης",λεει ο ενας,"με την ευχη να βρεξει,λεει ο αλλος,",σε αναμονη μιας ψιχαλας ",λεει ο τριτος.
Καμμια φορα ,σκεφτομαι,πως ναι μεν,"people are strange when you are strange",αλλα ταυτοχρονα δεν ειμαστε καθολου παλαβοι που περιμενουμε με λαχταρα τη βροχη,αλλα και τα αλλα φαινομενα.Οι
ανθρωποι μιλανε,με ανεση για τα ωφελη της βροχης στη φυση ,τις καλλιεργειες,τον υδροφορο οριζοντα,κλπ,κλπ,αλλα δυσκολευονται πολυ, να μιλησουν γιατο τι σημαινει για αυτους η βροχη.
Ο ορθολογιστικος τροπος σκεψης ,και η μεταβιβαση αυτων των προσωπικων σκεψεων και αισθησεων,σε μια τιτλοφορουμενη ως :αμορφη και εν πολλοις "αχρηστη" σφαιρα μπερδεμενων και ασαφων πληροφοριων,πολλες φορες ευθυνονται γιαυτο το ευνουχισμα της αισθαντικοτητας και της
κατανοησης της υπαρξης και της λειτουργιας της στο ανθρωπινο σωματοψυχικο δυναμικο .
Για μενα,,,ειναι ενα τραινο express ,με αμμεση συνδεση, σε οτιδηποτε σημαινει ζωη,κινηση,δημιουργια.
Η Επαφη με τα φαινομενα και η ενασχοληση μ αυτα,πυροδοτει μια απευθειας προσευχη και επικοινωνια με τον θεο,και αυτο που μας περιβαλει ,και ειμαστε αναποστατο κομματι του.Τις πιο πολλες φορες δεν εχουμε ιδεα τι λεμε,και τι λεει,αλλα οτι "μιλαμε μαζι του",μας κανει να γλυτωνουμε ενα σιγουρο ,υπουλο,αορατο,και υπογειο ,εσωτερικο θανατο.....Τις πιο πολλες φορες
μαλιστα ,φτανει αυτο,και περισσευει,για να γλυτωσουμε απο μυρια δεινα..."
