"Μύθο...έχετε?? (27 φεβρουαριου 2002)

....Κάποτε,πολύ πολύ παλιά,υπήρχαν οι θεοί.Οι αρχαίοι άνθρωποι
πίστευαν σ αυτούς ,και τους απέδιδαν πολλά από τα φυσικά φαινόμενα.Η εποχή που ο Δίας έπαιζε τάβλι με τον Ποσειδώνα και αυτός χάνοντας ,πάνω στα νεύρα του,έδινε μια με την τρίαινα και έκανε εκεί ένα 10αράκι στο Αιγαίο,είναι πολύ πολύ μακρινή.

Οι απλοικές εξηγήσεις των ανθρώπων και οι μύθοι που πίστευαν σαν
αναπόσπαστο μέρος της αντίληψης για τον κόσμο που τους περιέβαλλε ,τους έδινε μια μορφή ηρεμίας ψυχικής,και μια αίσθηση επικοινωνίας μ αυτό το παράλογο και ανεξήγητο "εκεί έξω".Τους έκανε συμμέτοχους σ αυτό το παιχνίδι μ ενεργό μάλιστα ρόλο,έδινε πλούτο στη ζωή τους και πολλές φορές νόημα στην ύπαρξή τους.Κ άλλοι όμως ,κ άλλες φυλές ανθρώπων πάνω στη γη ,στο πέρασμα των αιώνων έδωσαν με τους μύθους τους εξηγήσεις για τα καιρικά φαινόμενα,απέδιδαν σ αυτά λόγο και
αιτία,εναρμονίζονταν μ αυτά και αισθάνονταν συμμέτοχοι ,και ενεργοί
στο συμπαντικό γίγνεσθαι.

Ακόμα και στις μέρες μας υπάρχει μια φυλή Ινδιάνων που πιστεύει
ότι ,είναι υπεύθυνοι για την ανατολή του ήλιου,καθώς και για την
καθημερινή του πορεία στον ουράνιο θόλο.Προσεύχονται λοιπόν για να
πάνε όλα καλά,με απόλυτη περισυλλογή και ιερή προσήλωση,αν και καμιά φορά αναγκάζονται να κοιτάζουν με μισό μάτι τους καουμπόυδες γύρω τους που παίζοντας με τα εξάσφαιρα ,δε τους αφήνουν και τους απειλούν με εξαφάνιση...."Μα είναι τρελοί ρωτάνε?..αν εμείς αφήσουμε τον ήλιο αυτός θα πέσει πάνω σε όλους μας και η καταστροφή θα είναι ολική.."

Σήμερα δεν έχουμε ανάλογους μύθους ,δώσαμε στην επιστήμη την
ευθύνη να εξηγήσει και ν "απολογηθεί" για τα πάντα.Βρήκαμε πολλά και θα βρούμε κ άλλα που δίνουν απαντήσεις στα γιατί και στα διότι...όμως ακόμα είμαστε πολύ μακριά στο να εξηγήσουμε γιατί συμβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν .

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι έχουμε μια φτώχεια και μια μεγάλη
δυσκολία στο να εντάξουμε τους ευατούς μας σ αυτό το συμπαντικό
"παιχνίδι".Γι αυτή τη φτώχεια ,την ερημοποίηση του ψυχικού μας πλούτου από την απουσία των μύθων ,θέλω να πω σ αυτό το σημείωμα.'Ισως δε τα κατάφερα αρκετά καλά,ίσως είναι ένα τεράστιο θέμα ,και οι διατυπώσεις των προτάσεών μου να είναι ελλιπείς, με πολλά κενά και ασάφειες.'Ομως έτσι αισθάνομαι μέσα μου την δική μου σχέση με τον καιρό ,να έχει ανάγκη από αυτό τον πλούτο ,και όχι μόνο από την στεγνή γνώση του γιατί συμβαίνει ένα φαινόμενο,αλλά να το εντάξει αυτό σ ένα σχέδιο,που σκοπός του θα είναι η καθημερινή συμπλήρωση ενός πάζλ,ενός τεράστιου πάζλ.

Ποιός ξέρει ένα μόνο κομματάκι απο αυτό το πάζλ ίσως να εξηγεί.
'Αλλαξε το κλίμα,??γιατί άλλαξε,?
Καί ακόμα..."δυσανασχετεί" το χώμα κάτω από το μπετόν?,που πάνε οι
ψυχές των δέντρων που κόβονται,??μπορούμε άραγε να χορέψουμε ξανά τον χορό της βροχής??τι να μας λένε άραγε ακόμα και σήμερα οι
τελετουργίες σε πολλές περιοχές της Ελλάδας για έκκληση βροχής,πολλές από τις οποίες μάλιστα γίνονται και με την ευλογία της Χριστιανικής εκκλησίας?

Έχουμε ανάγκη τον μύθο πιστεύω γιατί εμπλουτίζει τον ψυχικό
μας ορίζοντα,και μας κάνει πλουσιότερους σε γνώσεις,ηρεμότερους και
σε αρμονία με το περιβάλον,υπάρχει μια τεράστια ανθρώπινη κληρονομιά που νομίζω αν δεν έχει ήδη χαθεί ,χάνεται συνεχώς.

'Ενα ερώτημα που με καίει είναι :τι μπορούμε να κάνουμε να τη
ξαναβρούμε? πως μπορούμε να δημιουργήσουμε ξανά μύθους??Μπορούμε
'αραγε?
*nNoe* 27 Φεβρουαρίου 2002

"Λεμονίζουν τ απογεύματα" (2002)

Λεμονιζουν τ απογευματα

με τον φρεσκο βορια πανω απο το νησι...

Δυο μαυρα βομβαρδιστικα συμφωνησαν,

δυο γλαροι λευκοι κρωζουν δυνατα....

******

Κοιμηθηκε η αποφαση

σαν ατελεια που σ ομορφαινει

βλεφαριδες μελλοντων χειμωνων

στα ματια εκπτωτων Αγγελων

 ************************                                             

Πληρης ημερων σε λευκο σιδερενιο κρεβατι

μικρα αριστουργηματα, επιχρυσα μικρα καντηλια

μια γευση λαδιου,ενα κοκκινο ρουμπινί

δυο κλωναρια βασιλικο                                                   

ετσι απλα,τελειως απερριτα..

************

Γκυκα επωδυνα χτυπηματα                                                

σε μιας επιθυμιας το υπογαστριο

ενα τοσο αδικαιολογητο χαμογελο

ειναι η ομορφια του δικου μου κοσμου..

*********

Ουτε η ζωη που ζουμε,

ουτε ο θανατος που νομιζουμε...

"Ευχαριστίες"

Θελω να ευχαριστησω το 4 συννεφο αριστερα οπως βλεπω απο το παραθυρο μου,γιατι κρυβει τον ηλιο και δεν αντανακλαται, πανω στην οθονη του υπολογιστη μου,και ετσι παρα τις περιβαλλουσες καιρικες συνθηκες (18c,,,νοτιαδες 3b,) η παροχη των υπηρεσιων μου και η συμβολη μου στην ευρυθμη λειτουργια του συστηματος μισθωτης εργασιας παρεχεται κανονικοτατα...
Επισης θελω να ευχαριστησω τον Νοτιο ανεμο για την συμβολη του στην υποδειξη ως αχρηστου του νες καφε,διοτι οσους και να πιεις,αχρηστοι θα ναι,,με τετοιο νοτια κοιμασαι ολορθος..
Ακομα να ευχαριστησω τον μικροκοσμο μου(δουλεια,πολη,υποχρωσεις) που δε μ αφηνουν( η μου
παρεχουν πολυ δυνατες δικαιολογιες) να μην εισβαλλουν στο οπτικο και νευροαισθητηριο πεδιο μου
,θαλασσες,χωραφια,λουλουδια,φυτα,και ζωα,και γενικως εκδηλωσεις και παραγωγα της φυσης ,η επιδραση των οποιων θα ειχε ανεξελεκτες επιδρασεις πανω στην ψυχολογια μου. Τελειωνοντας,να πω ενα ακομα ευχαριστω στον καλο μου μηνα Φλεβαρη,που σε 7 μερες φευγει,και να του πω
ετσι φιλικα..." και μην χανομαστε παλιοφιλε...ε?.." να μας ξαναρθεις...."....εε....ενταξει??,,,"

"Σιγά μη ξυπνήσει ο Νοτιάς"

Παραδωμενο το λεκανοπεδιο,στην ανελεητη μακαριοτητα των νοτιαδων,σκεπασμενο με ανοιξιατικη συνεφενια κουβερτουλα ,ασπρουλιαρικη με το"μαυρο"της να το κραταει εφτασφραγιστο μυστικο,
γιαυτους που κοιμουνται απο κατω της..
Η "παιδικη χαρα" παει εκδρομη,και παιζει Σαββοπουλο:.."ειχα ειχα μια αγαπη αχ,καρδουλα μου,
που μοιαζε συνεφα-συνεφακι, αχ καρδουλα μου, σα συνεφα-συνεφακι φευγει ξαναγυρναει,
μ αγαπαει τη μια , την αλλη με ξεχναει..."
..........ΡΕ αντε τελειωνε,να παιξουμε καμμια ροκια,να ανοιξει το ματι μας απο τη σπαριλα,αντε να φυσηξει κανενας βοριας,(κ ας μπαζει απο το σπασμενο μου παραθυρο:pppp),αντε να ξεξυπνησουμε ,εχουμε και σε παρακαλαμε ενα μηνα τωρα ν αλλαξεις τροπαριο...αντε και ο πονοκεφαλος αγριευει,αντε και τελειωνουν τα DEPON....
γιωργος
θερμ: 17,5c...64%...ασθενεις Νοτιαδες,2b

"Αλλαγή τροπαρίου"

...Αλλο Αλκυονίδες,άλλο ενας μήνας Ανοιξη φυτευτός μέσα στο χειμώνα. Ο Φλεβάρης ας μην νομίσει ότι έκανε και τίποτα σπουδαίο μέχρι τώρα στη θλιβερή και κουτσή ζωή του..ο
Κοσμος θα τον θυμάται σαν ένα δειλό και ριψάσπη μήνα.Γιατι να μην σου αλλάξουμε και όνομα αγαπητέ μήνα? Να σε λέμε ας πούμε Φεβρουάρουστο,και να σε βάλουμε μετά τον Αυγουστο.Σε πάμε με το καλό,..τιποτα..σου γράφουμε και ποιήματα,,,τιποτα..σε παμε με το μαλακό,σε παμε με το αγριο,τιποτα παλι εσυ..στο χαβά σου:Ζαχαρώνεις με τις εφηβες και αγουρες ακομα μέρες της Ανοιξης,και ξεδιάντροπα κυλιέσαι μαζι τους στα πρασινα χορτάρια μιας εξοχής του μυαλου...Αντε και σήμερα τις έκανες να βάλουν ένα πιο μακρύ φουστανι αφου έριξες 2 βαθμούς τη θερμοκρασία...τς τς...έχουμε ανατριχιάσει όλοι,ξέρεις..
Ας συνεχίσω και γω τη δουλειά μου με τα αγαπημένα μου τιμολόγια,άντε και δε κάνει να συγχίζομαι
πρωι-πρωι...

"Ποίημα στην αγαπημένη.."

.......Μπροστά στο κόσμο εγώ,
τον ερωτά μου για εσέ θα τραγουδήσω
,χωρίς ντροπή ,χωρις αιδω,
νομιζω θα μελαγχολήσω.
*****
Το αγγιγμά σου,
φευγαλέα να θυμάμαι και να πονώ,
Το αρωμά σου
στην κατάψυξη εχω κλείσει και πονώ..
********
Ξέρω μύριους 'εχεις εραστές,
κ άλλους τόσους θαυμαστές
τους βλέπω για σε καρδιοχτυπούν,
κ αλλοι τα ορη παιρνουν τα βουνα για να σε βρουν.
 ******
Με συννεφά---συννεφάκι φεύγεις ,
και δε ξαναγυρνάς
στον Παρνασο,στον Ολυμπο,
τις μέρες και τις νύχτες σου περνας.
**********
Μονάκριβη και χιλιοαγαπημένη,
μικρη και τρυφερή μου παγωμένη
'ελα ακομα μια φορά,
αυτός ο μήνας μένει!!!
 *****
Ο κόσμος εμέ δεν εννοεί,
και με τα χάλια μου γελάει
γιατί πως να φανταστει που το μυαλό μου πάει...:

Ελα και σου υπόσχομαι
απόψυξη να κάνω
γιατί εφράκαρε η κατάψυξη
απ τον πολυ τον παγο!!!
******
Ελα.. για σε τον ερωτα μου
εκει τον κρύβω
πιστο δικο σου αντιγραφο
να βλεπω , να ..δακρυζω!!
*****
και αν ισως δε καταλαβες
τι προσπαθω να πω
ευθυς στο λεω ματια μου:
νιφαδα σ αγαπω!!!!

"Τσάρκες"

...Υγρασία,βροχή,χιονόπτωση,θερμοκρασία,...ο καιρός παράτησε τα θυληκά στη τύχη τους,και βγήκε τσάρκα με τους δυο κολλητούς του:τον άνεμο και τον ήλιο...
Σε ήρεμο στυλ ,σίγουρο ,γλυκό,γεμάτο αυτοπεποίθηση,αδιαμφισβήτητο,τρελαινουν αυτή τη γωνιά του κόσμου,-όχι αδικα-,εδω γεννηθηκαν οι ίδιοι τα παιδιά τους,οι πατεραδες τους,απο Θεούς και θεές Αρχαίες... Μια ερωτευμένη φάλαινα σουλατσάρει μονολογώντας -ποιός ξέρει τι- πανω κάτω στο Αιγαιο, τρελαίνοντας τα πληρωματα των αντιτορπιλικων,ενα ζευγάρι δελφίνια το συζητανε στο πολυ χαλαρό που θα πάνε διακοπές φέτος το καλοκαίρι καθώς αφηρημένα ψάχνουν για τροφή
στα απονερα απο τα ποστάλια... Στις πόλεις ,γέμισαν τα λουλουδάδικα φρέζιες και ζουμπούλια με
δολοφονικό κ αβάσταχτο άρωμα,στον θαυμαστό κόσμο των επιχειρήσεων επικρατεί αδικαιολόγητος εκνευρισμός,ο κόσμος της εργασίας δυσανασχετεί με το πρώιμο καλοκαίρι...κάνει κακό στα νεύρα του αφεντικού του....
Μέχρι το βράδυ,θα κάνουμε πως βρίσκουμε τις ισορροπίες μας,και απο κει και πέρα ο 'ανεμος θα μας ταξιδεψει με μια υποψία χειμώνα στα φτερά του.Αλλά θα ναι μόνο η ψύχρα της νύχτας που θα δημιουργήσει αυτην την αυταπάτη.....ένα πράγμα...σαν άρωμα γυναίκας ας πούμε..
Ας είναι...
καλό σας απόβραδο

"Για τη σημερινή μέρα.."

..Παραγγείλαμε την μέρα,καθισμένοι σε κεινες τις παλιές καρέκλες των καφενείων,μπροστά σε τραπεζάκι στρογγυλό σιδερενιο και γαλάζιο.Μαζί με ούζο θολό απο δυο σταγονες νερό,χταποδάκι ξυδάτο,και ελιές.Και αυτή ήρθε,καθάρια, υπέρλαμπρη,μ ενα χαμόγελο απο κείνα που δε
δικαιολογεί καμια φορτωμένη με δουλειά και άγχος  μερα.Αυθαίρετη,Φλεβαριάτικη,αμυγδαλισμένη,και δεν έκανε τίποτα άλλο απο το να μας χαμογελά....Πάει ,αυτό ήταν..γίναμε στουπί και με την πιο ευτυχισμένη άγνοια βουτήξαμε στο απόγευμα που ερχόταν..

1η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ HELLASWEATHER

Bϊντεο απο την 1η Πανελλήνια συνάντηση της HELASWEATHER MAILING LIST στις 09 Φλεβάρη του 2002 στην Πεντέλη,στο χώρο του Αστεροσκοπείου Αθηνών.

                                                  

*nNoe*

"ΕΙΝΑΙ.." (για αγαπημενους φιλους της hellasweather)

.....Ειναι η ίδια ενταση των ημερων,είναι μια σκέψη στο βάθος του μυαλού που μέρα με τη μέρα ανεβαίνει απο τον πυθμένα στην επιφάνεια....
Eίναι σαν .(.χαχαχα) οργανωμένο χαμηλό που 'ρχεται απο παντού ,και ένας Θεός ξέρει τι άνεμοι θα φυσήξουν,τι 8α πέσει σαν κατακρήμνισμα....
Eίναι οι λεπτομέρειες σαν μπαλέτο απο "λολίτες" που χορευουν ,είναι οι δρόμοι που θα περπατηθούν,θα πλευσουν,θα πετάξουν,είναι ενα γαιτανάκι με πολύχρωμες κορδέλες...
Ειναι τα mail των ημερων αυτων,πολύ σοβαρά,κάποτε κάποτε αμήχανα,είναι ότι δεν ξανάγινε ποτέ σε πανελλαδική βάση....
Ειναι οι σκέψεις μου στα παιδιά που δε θαρθουν ,αν και θατο 8ελαν απο τα βάθη της ψυχής τους....,
ειναι σ αυτούς που θα ναι εκεί αν και θα λείπουν..εκεί είναι η σκέψη μου και άλλο δε λέω,,παρ εκτός πως τους σκέφτομαι,και πως οσο γίνεται θα ζήσω με όλη την δύναμη και την ένταση την μελλούμενη συναντησή μαζι σας..

ΜΕ σας...παράξενοι παλαβοί ανθρωποι που συγκινείστε με τον άνεμο και τις ριπές του,που είσαστε καταραμένα αιώνια διψασμένοι για τα νερά της Ζωής,που ξενυχτάτε πάνω σε χάρτες και μοντέλα,που αγαπάτε με έρωτα βαθύ θερμόμετρα,βροχόμετρα,υγρόμετρα...που ανακαλύψατε ότι δεν είστε οι "μόνοι τρελλοι" ,αλλα υπάρχουν κ άλοι..αλλα και παλι δεν είστε 1000 % σιγουροι..και αλλοίμονο αν γινετε τόσο σίγουροι..γιατί θα σφάλετε 100 εκατομμυρια φορές,,ο καθένας μας είναι εντελώς παλαβός και κανείς δε του μοιάζει...αφού το λοιπόν αντέχετε τη τρέλλα σας πάρτε τη στον ώμο και ελάτε.!!!!!!!!!
Ειναι....3,,και σημερα!!!
σας αφιερωνω το ...POOR MISGUIDED FOOL των STARSAILOR!!!!

"4 και μισή"

...Στροφή ανάποδη,πατημένα γκάζια και ξεκολάνε σφιγμένα χαμόγελα,σε μια Εθνική ατέλειωτων χιλιομέτρων.Ανοίγω παράθυρα,να μπεί καθαρός αέρας,φρέσκος,βοριάς,να καθαρισουν τα πλεμόνια...αφήνω πίσω μου κα8ωσπρεπισμούς και αύλους τίτλους ευγενείας.Στο πιο σκληρο πράσινο
απο τα έλατα,στο πιο πορτοκαλί του Φλεβάρη,στις πιο ψυχρές απο τις ομίχλες των πρωινών ωρών.Σαλπάρουμε καπετάνιο..και χαρίζουμε παιδικά χαμόγελα.Μοράβια στα μπράτσα μας,και ένα ματσακόνι στα πλευρά του Αιγαίου.Διαβαίνουμε δελφίνια στις πλατες φαλαινών,και αρρωσταίνουμε
κάλπικους ηλιους.Εμεις θα γεμίσουμε τα πιο όμορφα φεγγάρια με το γκρί απο τη θίψη μας,και λευκό απο τα αποθέματα της χιονένιας μας χαράς...Τρελλοί για δέσιμο,σε κατάρτια ξύλινων καραβιών με τα
πνεύματα του καλού και του κακου να καρδιοχτυπάνε μέσα στο ξύλο σα παλαβά...Το τέλος μιας εποχής...!!..Η αρχή μιας καινούργιας!!
Πυρπολήστε τα όλα!!